DÜNYA KADINLAR GÜNÜMÜZ KUTLU OLSUN...

Hani insan bazı şeyler hisseder,bazı şeylerin gerçekleşmesini ister ya.İşte bu gün benim için onlardan biri gerçekleşti.Sabah bloğumu açtım yorumlarıma bir bakayım ve yeni kaydıma geçeyim dedim...Aaaa bide ne göreyim AYŞE YAMAN bana gelmiş bu kadar yoğunluğunda,bu kadar işin içinde bide benim yazımı uzun uzun okumuş(bilirsiniz klavyenin başına geçince dayanamıyorum Allah ne verdiyse yazıyorum)ve demişki sizin gibi yaşadıklarını konuşur gibi yazan blogcuların yazılarını okumaya bayılıyorum.:)))Siz yeterki gelin okuyun AYŞE hanım ben yazarım...Dünde tam bu konuyu arkadaşımla konuştum.Hiç gelmiyosun uğramıyorsun bloğuma dedim...İşte vaktim yok sıra gelmiyor dedi.Bak dedim sen bana bu kadar yakınsın ta uzaktakiler okuyor bide uzun uzun yazıyorum dedim hele uzunları hiç okuyamam dedi aradan bir kaç kelime bakabilirim deyince eve geldim.Bloğumu açtım baktım acaba çok mu uzatıyorum dedim okuyucuları arkadaşlarımı sıkıyormuyum diye düşündüm...Bir daha ki yazımı kısaltsam mı şunu mu yapsam acaba tarifi verip kaçsam mı deyince...Ama bu sabah AYŞE YAMAN gelip bana yorum bırakabilmişse,yoğunluğunda okuduysa doğru yoldaymışım dedim...Ne yapayım ben beni değiştiremem...uzun yazdığım gibi çok da konuşurum ben beni tanıyan bilir Birgül abla gördü işte...Kadıncağızın ağzına tıktım lafları taramalı tüfek gibi sıraladım içimden geçenleri...Ayrılırken dedim kusura bakma çok konuştuysam diye:)))Ama zaten o beni dinlemek istedi buluşmamızın en önemli odak noktası bu idi..
Ben ortaokulda,lisede kompozisyon yarışmalarında ödül alırdım...Öğretmenlerim kompozisyonlarımı anlatım dilimi çok severlerdi.Hele biri tutturdu sen edebiyat seç diye...Yok hocam dedim ben öyle fa feylün ma feylün okuyamam...okuyan arkadaşlarımdan bilirim.Üniversitede Edebiyat bölümünde osmanlıca dersi filan zor....bana gelmez...zora gelemem...Ama başarıyı severim..Ben böyle naçizane yazarım yazımı hala saklarım kompozisyonlarımı...Neyse çok uzatmayacağım...Ben yemek bloglarında gezerken arada bir kaç okuma ,seyahat bloglarına girer okurum.Onlar benim ruhumu dinlendirir...Yeni bir blog keşfettim Tuğbanın dünyası..kısayolunu veremiyorum yine kaydetmiyor geçen günkü yazdıklarım gibi bir çoğu uçtu:(((Allahtan bu sefer yarısını kurtarmışım bir sürü şey yazdım ama tekrar yazamayacağım bu gün bale spor tekrar başlıyoruz zamanım yetmez yeniden yazmaya.Belkide bir hayır vardır diyorum...bazıları yazdıklarımdan alınabilirdi...Geçen senelerde bir kek yapmıştım içinde supangle bulunan ama fırından kek çıkar çıkmaz çökmüştü ve istediğim sonucu alamamıştım.Dün tekrar denedim bu sefer oldu.Adını Çikolata Şelalesi olarak değiştiriyorum ve sizlerle kısaca şunları paylaşmak istiyorum.Dün sıcakken yedim,soğuduktan sonrada tadına baktım ve bu sabahta tattım.Yanlış anlamayın sizin için çalışıyorum:)))Dün akşam sıcakken sufleye benziyordu,soğuduktan sonra kek ve supangle ayrı ayrı hissediliyor ama kek henüz yumuşak bir bütün gibiydi.Bu sabah kek kurumuştu özellikle akşamdan üstünü kapatmadım,supangle fazlasıyla hissediliyordu...En çok nasıl severseniz öyle tüketin...Gelelim tarife,

Çikolata Şelalesi
3 yumurta
yarım su bardağı şeker
tarifte 1 bardak ama ben 1,5 su  bardağı  un koydum ve yine de az oldu bakmayın keke büyük duruyor ama 10 cmlik bir kalıp bu...ve kesinlikle bu kadar kalıp için bir ölçü asla bu ölçüyle büyük kalıpta yapmayın...
1 paket kabartma tozu
125 gr oda sıcaklığında yumuşamış margarin
3 yemek kaşığı kakao
 yarım paket supangle ve süt
İlk önce
yarım supangleyi 1 bardak süt ile pişirin ve iyice soğutun ben balkona koydum..
Yumurta ve şekeri çırpın içine diğer malzemeleri katıp tekrar çırpın ve yağlanmış  kelepçeli düz bir kalıba dökün 180 derecede 25 dakika pişirin.İlk sıcağı çıkınca ters çevirin ve üstüne pudra şekeri serpin...Biraz soğuduktan sonra kesin aksi halde dağılıyor...Afiyet olsun sevgiyle kalın...